Zonsopgang vanop het terras aan onze kamer (foto Stefaan)
Na een rondleiding op het grondgebied van onze gastheer, en na het aanhoren van al z’n megalomane plannen (deze man heeft minstens drie levens nodig), vertrekken we naar de national historic site van L’Anse-aux-Meadows. (getankt 50 CAD)
Hier geven drie gereconstrueerde huizen een indrukwekkend beeld van de levensomstandigheden van de eerste inwoners van Newfoundland
De eerste Europese voetafdrukken op Noord-
Amerikaanse bodem, bevinden zich op deze stranden.
(foto Stefaan)
Een mistige dinsdagmorgen, september 986 AD, een rustig dorpje in IJsland.
Na een zoveelste ruzie over al dan niet betaalde alimentatie duwt een dronken Bjarni Herjulfesson z’n vrouw van de trap en besluit dat het genoeg geweest is. ‘Küst ållemoal min klåten’, schreeuwt hij in een blinde woede de gechoqueerde goegemeente op de kade toe, terwijl hij de zeilen van zijn gloednieuwe Drackar 984 Vintage TD bijzet. Hij laat het provinciale IJsland voor wat het is en zet zeil richting de zuidwestkust van Groenland, waar zijn vader na een vergelijkbaar dispuut zich met zijn drinkebroer Erik de Rode had gevestigd, nadat deze laatste voor onverantwoorde moordpartijen uit IJsland verbannen was. Net als zijn vader Thorvald voor hem die van Noorwegen naar IJsland gevlucht was. Sloebers!
Door de slecht getapte mede in taverne ‘de regenboogbrugge’ heeft Bjarni echter een kater van jewelste, en doordat hij de lessen ‘navigeren voor beginners in open zee’ principieel geweigerd had mee te volgen omdat ze gegeven werden door Sergej de Schone, volgens Bjarni een mietje zonder kloten, dreef hij veel te ver naar het zuidwesten af, waardoor Bjarni na enige tijd onbekende kusten aan de horizon ziet opdoemen. Zo ambitieus is hij echter ook niet, en zonder ergens voet aan land te zetten stuurt hij de schepen bij en bereikt alsnog de nederzettingen in Groenland.
Leif Eiriksson, zoon van Erik de Rode, is de saaie bingoavonden en de preutse vrouwen in Groenland ook meer dan beu, laat het bloed kruipen waar het niet gaan kan, en gaat op expeditie na het horen van Bjarni’s verhalen.
Al gauw blijkt Bjarni’s dronkemansgelul toch op waarheid te berusten, en stoot Leif op de kusten die Bjarni al ijlend omschreven heeft. Hoogstwaarschijnlijk was dit Baffin Island. Verder zuidwaarts, vindt hij laag beboste kustlijnen, die waarschijnlijk de kusten van
Door al het goede wat hij daar vond, doopte hij het land Vinland.
Na een jaar keert hij terug naar Groenland met verhalen over het beloofde land, en velen voelen zich geroepen het nieuw gevonden land te koloniseren. Er was echter nooit een permanente aanwezigheid van de vikings in Newfoundland, dit was eerder een uitvalsbasis voor expedities langs de Noord-Amerikaanse kusten.
mooi gelegen cottage, op wandelafstand van het strand (foto Stefaan)
Pas in 1960 konden deze vikingsaga’s door de Noorse archeologe Anne Stein Ingstad hard gemaakt worden, toen ze, na jarenlange exploratie van de kusten van Newfoundland en
Terug het heden in getapulteerd verlaten we de site en zetten we onze weg verder langs de Viking Trail, nu zuidwaarts, richting Gros Morne National park.
De weg naar St. Lawrence Gulf (foto's Stefaan)
's Avonds slapen we in de 'Tuckers Cottages' , langs de 430 aan de Reefs Harbour Junction voor 74 CAD. Na het eten volgen we nog een pad dwars door de bossen naar de zee toe, waar we een zeer heldere regenboog en een prachtige zonsondergang boven de St. Lawrence Gulf te zien krijgen. De Moosehead, de whisky en de sluimerende zonsondergang op dit keistrand brengt de meimerende filosoof in ons naar boven en zo bevinden we ons na het onvermijdelijk vallen van de nacht nog steeds op dit plekje. Een lange terugweg door het duistere en onheilspellende bos wacht ons.
In de lokale bar spelen we nog een leuk maar vrij vlug vervelend spelletje ijshockey (lokale versie van 'bakken') om daarna onze warme bedjes op te zoeken.
Zonsondergang boven St. Lawrence Gulf (foto's Stefaan / Frank)
